پسر جوانی بیمار شد. اشتهای او کور شد و از خوردن هرچیزی عاجز ماند. چون معده اش غذایی نمی پذیرفت. حکیم به او عسل تجویز کرد جوان میترسید با خوردن عسل هم دچار دل پیچه شود. حکیم گفت بخور و نترس چون من در کنار تو هستم جوان خورد و بدون هیچ دردی معده اش عسل را پذیرفت. حکیم گفت عسل تنها خوراکی است در جهان که قبل از هضم کردن تو یکبار در معده زنبور عسل هضم شده است.

پس بدان که عسل غذای معده توست و سخن غذای روح توست.

اگر میخواهی حرف تو را بپذیرند و پس نزنند و زود هضم شوند. سعی کن قبل از سخن گفتن، سخنان خود را مانند زنبور عسل در مغزت سبک و سنگین و هضم کن و سپس بر زبان بیاور!