حرف هایی که میزنیم، دست دارند.
دست های بلندی که گاهی ، گلویی را می فشارند و نفس فرد را می گیرند. 

حرف هایی که میزنیم ، پا دارند.
پاهای بزرگی که گاهی ، جایشان را روی دلی می گذارند و برای همیشه می مانند!

حرف هایی که میزنیم ، چشم دارند!
چشم های سیاهی که ، گاهی به چشم های دیگران نگاه میکنند، و آنها را در شرمی بیکران فرو میبرند.

پس مراقب حرفهایی که میزنیم باشیم زیراسنجیده سخن گفتن از سکوت هم دشوارتر است!